Με τις σεπτές ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους κ. Διονυσίου αλλά και την παρουσία του στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αποστόλου Παύλου Κορίνθου ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος χοροστάτησε στον ως άνω Ιερό Ναό κατά την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου την Παρασκευή, 4η Απριλίου.
Ο Θεοφιλέστατος Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως ανέγνωσε την πρώτη στάση των Χαιρετισμών (Α-Ζ) τις δε υπόλοιπες ανέγνωσαν οι Εφημέριοι του Καθεδρικού Ι. Ναού Πανοσ. Αρχιμ. π. Δαμασκηνός Γεννηματάς, Αιδεσ. Πρωτ/ροι π. Παναγιώτης Μαυραγάνης, Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ι. Ναού και Αρχιερατικός Επίτροπος Κορίνθου – Λουτρακίου, π. Αθανάσιος Κοντογιάννης, π. Γρηγόριος Θεοδώρου, Συνταξιούχος Κληρικός της Ι. Μητροπόλεως μας ως και ο Αρχιδιάκονος π. Χρήστος Χίλιας, ενώ ιεροφόρεσε και ο Διάκονος π. Άγγελος Σαλάτας.
Τον Θείο λόγο εκήρυξε ο χοροστατών Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος, ο οποίος λαβών αφορμή από την μνήμη του Ιωσήφ του Υμνογράφου (3ην Απριλίου ή κατά τον Κώδικα των Μηναίων των Παρισίων 4ην Απριλίου), Ποιητού του Κανόνος της Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου με ακροστιχίδα˙ «Χαρᾶς δοχεῖον, σοί πρέπει χαίρειν μόνη, Ἰωσήφ» αναφέρθηκε στο α’ τροπάριο της ε’ Ωδής∙ «Ὁδόν ἡ κυήσασα ζωῆς, χαῖρε Πανάμωμε, ἡ κατακλυσμοῦ τῆς ἁμαρτίας, σώσασα κόσμον …». Όπως η Κιβωτός διέσωσε «εν ημέραις Νώε» οκτώ ψυχές από τον κατακλυσμό κατά παρόμοιο τρόπο η Θεοτόκος, ως συνεργός της Ενανθρωπήσεως του Ιησού Χριστού, έσωσε τον κόσμο «εκ του κατακλυσμού της αμαρτίας».
Η κατάσταση του κόσμου πριν τον κατακλυσμό ήταν, οι άνθρωποι ν᾽ αναπτύσσουν μεγάλη δραστηριότητα για να κάμνουν τον κόσμο τόπο άνετης και ευχάριστης παραμονής∙ δεν εσκέπτοντο όμως να τον κάμνουν τόπον άξιον Θεού, γι᾽ αυτό και η Αγία Γραφή αναφέρει∙ «καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας» (Γεν. στ’,3). Αλλά και σήμερα ο άνθρωπος καταγίνεται να «εὐθύνῃ» τον δρόμο της ανθρώπινης ζωής, να τον κάνει ανετώτερο∙ δεν κάμνει όμως «εὐθείας τὰς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν» για να ̉δει «πᾶσα σάρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ» (πρβλ. Ησ. μ’, 3. 5).
Όπως τότε η Κιβωτός έσωσε την εκ Θεού δημιουργία έτσι και στους μετά Χριστόν χρόνους η Εκκλησία, ως άλλη Κιβωτός, σώζει τους ανθρώπους, που δια του Βαπτίσματος, εισέρχονται σ᾽ Αυτήν. Η Εκκλησία, ως θεραπευτήριο (ιατρείο), δέχεται τους σ᾽ αυτήν εισερχόμενους όπως ο Νώε εισέρχεται στην Κιβωτό μαζί με τον Χαμ, που αποδείχθηκε μετά τον κατακλυσμό ανευλαβής και άσεμνος, αλλά και όπως ο κόρακας – σύμβολο του ακάθαρτου ανθρώπου που αρέσκεται να τρέφεται με την ακαθαρσία της αμαρτίας και γι᾽ αυτό «δραπετεύει» από την Εκκλησία – , με την περιστερά – σύμβολο της αγνής ψυχής που επιστρέφει, διότι αναπαύεται μόνο μέσα στην κιβωτό κατά το Ψαλμικό˙ «ἐπίστρεψον, ψυχή μου, εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου, ὅτι Κύριος εὐηργέτησέ σε, ὅτι ἐξείλετο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου» (ριδ.΄, 7-8) -, χωρίς να παραβιάζει την ελεύθερη βούληση του κάθε μέλους Της! Δυνάμει σεσωσμένος ο άνθρωπος εντός της «Κιβωτού», της Εκκλησίας, που η Θεοτόκος «οδόν ζωής κυήσασα» τον Χριστό, έδωσε την δυνατότητα στον καθ᾽ ένα μας ν᾽ αξιοποιήσει την ελευθερία του.
Γι᾽ αυτό και παρεκάλεσε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Διονύσιο να εύχεται, ώστε όλοι μας να είμαστε σαν την περιστερά που επέστεψε στην Κιβωτό και όχι σαν τον κόρακα που δραπέτευσε απ᾽ αυτήν.
The post Ο Ακάθιστος Ύμνος στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Παύλου Κορίνθου appeared first on Ορθοδοξία News Agency.
