Σαν σήμερα το 1918, η Εκκλησία της Ελλάδος εξέδιδε για τρίτη φορά μέσα σε λίγα χρόνια επίσημη εγκύκλιο καταδικάζοντας το «κάψιμο του Ιούδα», ένα παμπάλαιο έθιμο που μέχρι σήμερα αναβιώνει σε διάφορες περιοχές της χώρας. Το τελετουργικό αυτό, που συμβολικά αναπαριστά την τιμωρία του προδότη του Ιησού, περιλάμβανε το κάψιμο ενός ομοιώματος – συνήθως με εκρηκτικά ή άλλα θεαματικά μέσα – τη βραδιά της Ανάστασης. Αν και ριζωμένο στη λαϊκή θρησκευτική παράδοση, η Εκκλησία είχε αρχίσει ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα να το αντιμετωπίζει με έντονη καχυποψία και θεολογική αποδοκιμασία. Η εγκύκλιος του 1918 δεν ήταν η πρώτη – ήταν όμως η πιο κατηγορηματική. Στο κείμενό της, η Ιερά Σύνοδος έκανε λόγο για «βάρβαρον και ανθελληνικόν έθιμον», το οποίο «ουδεμίαν σχέσιν έχει με την αληθή χριστιανικήν πίστιν», και καλούσε τους πιστούς και τους ιερείς να το καταργήσουν οριστικά. Από την πίστη στη μισαλλοδοξία: γιατί θεωρήθηκε ρατσιστικό το κάψιμο του Ιούδα Το πρόβλημα με το έθιμο δεν ήταν απλώς […]
0
