Με δύο δεκαετίες αδιάλειπτης παρουσίας, το Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας έχει καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς του ελληνικού καλοκαιριού.
Αποτελώντας σημείο αναφοράς για την κλασική μουσική και όχι μόνο.
Κάθε Αύγουστο, το νησί μεταμορφώνεται σε μια μεγάλη σκηνή, όπου καλλιτέχνες διεθνούς κύρους, νέοι δημιουργοί και το φιλόμουσο κοινό συναντιούνται σε μια γιορτή που συνδυάζει υψηλή αισθητική, ποικιλία ρεπερτορίου και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των μοναδικών χώρων της Αίγινας.
Η διακεκριμένη πιανίστα Ντόρα Μπακοπούλου στο iefimerida
Στην καρδιά αυτής της διαδρομής βρίσκεται η Ντόρα Μπακοπούλου, διακεκριμένη πιανίστα και ιδρύτρια του θεσμού, που μαζί με την Έλενα Χούντα συνυπογράφουν την καλλιτεχνική διεύθυνση, διαμορφώνοντας κάθε χρόνο ένα πρόγραμμα που ισορροπεί δημιουργικά ανάμεσα στην παράδοση και την ανανέωση.
Με αφορμή τη φετινή επετειακή διοργάνωση και την επιτυχημένη πορεία των πρώτων συναυλιών, η Ντόρα Μπακοπούλου μιλά στο iefimerida για την ιστορία, το όραμα και τις προοπτικές του Φεστιβάλ, αποκαλύπτοντας τι σημαίνει να υπηρετείς τη μουσική με συνέπεια, πάθος και πίστη στην αξία της.
Φέτος το Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας γιορτάζει τα 20 χρόνια του. Πώς θα περιγράφατε τον ρόλο του στον πολιτιστικό χάρτη της χώρας;
Είναι ίσως το μακροβιότερο καλοκαιρινό φεστιβάλ κλασικής μουσικής σε νησί της Ελλάδας. Τα χρόνια έδειξαν ότι ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός: Η μουσική είναι για όλους και πρέπει να πηγαίνει παντού. Πάντα με γνώμωνα την ποιότητα!
Το κοινό της Αίγινας έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερη σχέση με το Φεστιβάλ. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα στοιχεία που το κάνουν να επιστρέφει κάθε χρόνο;
Οι μουσικές στιγμές όπου διοργανωτές, καλλιτέχνες, υποστηρικτές και κοινό γίνονται ένα! Στην Αίγινα με έναν μαγικό τρόπο καταργείται η απόσταση ανάμεσα σε ερμηνευτή και ακροατή. Ο ακροατής νιώθει μέρος της συναυλίας. Επίσης, η αυθεντικότητα των επιλογών, το υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο, η ποικιλία στο πρόγραμμα, το ένστικτο. Οι φίλοι του Φεστιβάλ γίνονται όλο και περισσότεροι και το υποστηρίζουν με κάθε τρόπο. Για μας αυτό είναι το κίνητρο να φέρνουμε νέες μουσικές ιδέες κάθε χρόνο.
Φέτος, το πρόγραμμα συνδυάζει κλασικά έργα και σύγχρονες αναφορές. Ποια είναι η πρόκληση στη διαμόρφωση μιας τόσο πολυσυλλεκτικής καλλιτεχνικής ταυτότητας;
Ακούμε το κοινό, μαζί με το ένστικτο. Η κλασική μουσική είναι πάντα εκεί, ως μουσική δωματίου, όπερα, ή ρεσιτάλ. Τα σύγχρονα στοιχεία ακολουθούν την εποχή και φέρνουν στο φεστιβάλ νέο κοινό. Η μουσική για όλους. Όλη η μουσική.
Πώς λειτουργεί η συνεργασία σας με την Έλενα Χούντα στην καλλιτεχνική διεύθυνση; Υπάρχει κατανομή ρόλων ή μια ανοιχτή ανταλλαγή ιδεών;
Και τα δύο! Πριν από μερικά χρόνια, η συμβολή της αγαπημένης μου Έλενας στο Φεστιβάλ ήταν καθοριστικής σημασίας για τη συνέχισή του. Πρώην μαθήτριά μου, εξαιρετική μουσικός και φίλη, συμπαραστάτρια για πολλά χρόνια στο Φεστιβάλ, υπεραγαπά τη μουσική. Μαζί με την Πόπη Μαλαπάνη στην παραγωγή έχουμε μια δυνατή ομάδα.
Υπάρχει κάποια συναυλία του φετινού προγράμματος που αισθάνεστε ότι «εκπροσωπεί» ιδανικά το πνεύμα του Φεστιβάλ;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση!… Αν όμως πούμε ότι φέτος που το Φεστιβάλ γιορτάζει τα 20 του χρόνια, οι πιο γιορτινές μας συναυλίες είναι η βραδιά-αφιέρωμα στα Μιούζικαλ που θα γίνει στις 18 Αυγούστου, και η συναυλία με άριες και ντουέτα που ερμήνευσαν η σοπράνο Βασιλική Καραγιάννη και η μεσόφωνος Ελένη Βουδουράκη πριν από λίγες μέρες.
Πόσο σημαντική είναι για εσάς η παρουσία νέων καλλιτεχνών στο Φεστιβάλ;
Πάρα πολύ! Είναι υπέροχο να ξέρεις ότι τους συνόδευσες στα πρώτα τους επαγγελματικά καλλιτεχνικά βήματα. Και να βλέπεις στα μάτια τους το όνειρο και τη λαχτάρα, μαζί με την αστείρευτη ενέργεια που έχουν!
Σε μια εποχή όπου η κλασική μουσική συχνά θεωρείται «για λίγους», πώς προσπαθείτε να προσελκύσετε ένα ευρύτερο κοινό;
Πρώτα τους προσελκύουμε και μετά τους πείθουμε! Όπως είπα και παραπάνω, προσπαθούμε στις συναυλίες να μην υπάρχει απόσταση ανάμεσα σε κοινό και καλλιτέχνη. Να υπάρχει συνομιλία, επικοινωνία, μοιρασιά. Γίνεται πολύ προσεκτική επιλογή κομματιών, ώστε το πρόγραμμα να είναι ποικίλο και ελκυστικό για όλους.
Αν η μουσική ήταν ένα ταξίδι, ποιος σταθμός της ζωής σας θα ήταν το Φεστιβάλ Αίγινας;
Ίσως ο πιο ευχάριστα περιπετειώδης!
Υπάρχει ένα κομμάτι που να το συνδέετε άρρηκτα με την ιστορία του Φεστιβάλ;
Μουσικό κομμάτι εννοείτε; Θα πω το Κουιντέτο για έγχορδα του Σούμπερτ, με δύο βιολοντσέλα.
Πώς ισορροπείτε την προσωπική σας καλλιτεχνική ταυτότητα με την ανάγκη να δημιουργήσετε ένα πολυφωνικό πρόγραμμα;
Μα… η καλλιτεχνική μου ταυτότητα είναι πολυφωνική. (Μπορεί να έχω λατρέψει τον Σοπέν, τον Μπετόβεν, τον Μπραμς, τον Σούμαν, τον Τσαϊκόφσκι, τον Ραβέλ, να έχω ηχογραφήσει και παίξει πολλή κλασική μουσική, αλλά ήταν πάντα στη ζωή μου και στη δραστηριότητά μου η μουσική του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, η τζαζ, η αγάπη μου για τα μιούζικαλ κ.ά.)
Τι θα θέλατε να νιώσει ένας θεατής φεύγοντας από μια βραδιά του Φεστιβάλ;
Μια ανάσα αισιοδοξίας! Να έχει σιγομουρμουρίσει μελωδίες, να έχει συγκινηθεί, να έχει γελάσει, να έχει νιώσει τον ρυθμό, να έχει απολαύσει την ομορφιά του χώρου, τα αστέρια, το φεγγάρι.
Αν είχατε τη δυνατότητα να στείλετε ένα μήνυμα στη «νεαρή Ντόρα» της πρώτης χρονιάς του Φεστιβάλ, τι θα της λέγατε;
Θα της έλεγα… «Έχεις ξεκινήσει κάτι πολύ σοβαρό και εύχομαι να κρατήσει ο ενθουσιασμός σου!»
Δείτε ΕΔΩ το πρόγραμμα του Μουσικού Φεστιβάλ Αιγινας
