Τα περισσότερα τροχαία δεν γίνονται σε μεγάλες αποστάσεις. Δεν συμβαίνουν ούτε στις εκδρομές, ούτε στα ταξίδια. Συμβαίνουν στις γειτονιές μας, στα στενά που οδηγούμε κάθε μέρα. Εκεί που νιώθουμε άνεση, εκεί που χαλαρώνουμε, εκεί που υποθέτουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά, γιατί… «τον ξέρουμε τον δρόμο». Κι όμως, σκεφτείτε πόσο διαφορετικά συμπεριφερόμαστε όταν πρόκειται να ταξιδέψουμε μακριά. Ελέγχουμε λάδια, φρένα, λάστιχα, φώτα. Βάζουμε ζώνη πριν καν βάλουμε μπροστά τη μηχανή. Το κράνος κουμπώνει σωστά, ο χάρτης ή το GPS είναι έτοιμα, τα μάτια μας «σκανάρουν» τον δρόμο. Όλα προσεγμένα, γιατί πρόκειται για ταξίδι, για πολλά χιλιόμετρα, για άγνωστες στροφές, για ευθύνη. Την επόμενη όμως μέρα, στον δρόμο για τη δουλειά ή το γυμναστήριο ή τον γρήγορο καφέ, τα πράγματα αλλάζουν. Η ίδια προσοχή εξαφανίζεται. «Μόνο πέντε λεπτά είναι, εδώ πιο κάτω πάω». Η ζώνη μπορεί να μείνει άδετη, το κράνος να μείνει στο σπίτι ή στον… αγκώνα. Η οικειότητα γίνεται εφησυχασμός και κάπως έτσι, το απρόοπτο παραμονεύει ακριβώς […]
0
