Εφυγε από τη ζωή ο εικαστικός Νίκος Στεφάνου, ζωγράφος, σκηνογράφος, κεραμίστας, γλύπτης, χαράκτης αλλά και αντιγραφέας σπουδαίων έργων τέχνης.
Ο Νίκος Στεφάνου γεννήθηκε το 1933 στον Πειραιά. Σε ηλικία μόλις 17 ετών ξεκίνησε να φτιάχνει σκηνικά για το θέατρο, μαθητεύοντας έτσι και στην τέχνη του χρωστήρα, στο πλάϊ πολλών σπουδαίων Ελλήνων ζωγράφων και σκηνογράφων. Μελέτησε την αγιογραφία, αντιγράφοντας εικόνες και ψηφιδωτά από την Μονή Δαφνίου και το Αγιο Ορος.
«Εφυγε» ένας σπουδαίος εικαστικός
Σπούδασε, με υποτροφία, λιθογραφία και σκηνογραφία στο Παρίσι, μετεκπαιδεύτηκε στην Βιέννη. Συνεργάστηκε αδιάλειπτα με τους μεγαλύτερους θιάσους, ξεκινώντας από την Εθνική Λυρική Σκηνή και το Εθνικό Θέατρο μέχρι το ΚΘΒΕ, τα ΔΗΠΕΘΕ και ιδιωτικούς θιάσους. Υπήρξε δραστήριος και στο εξωτερικό ως σκηνογράφος στο Λονδίνο, το Παρίσι και τη Βιέννη. Συνολικά επωμίστηκε την σκηνογραφία σε περισσότερες από 100 παραστάσεις εντός και εκτός συνόρων.
Παράλληλα, τις δεκαετίες ’60 και ’70, ο Στεφάνου έδωσε την τελική μορφή στην διαμόρφωση κοινόχρηστων χώρων και την διακόσμηση προσόψεων με ανάγλυφες συνθέσεις στις περισσότερες μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στην Κρήτη, την Ρόδο και την Κέρκυρα.
Στην ζωγραφική του κεντρικό ρόλο έπαιξε η συστέγαση με τους συνομήλικους ζωγράφους, Αλέκο Φασιανό και Βασίλη Σπεράντζα στο περίφημο «Ατελιέ της Καλλιθέας». Στην συνέχεια εργάστηκε και εξέθεσε την δουλειά του στο Παρίσι όπου έζησε με την σύντροφό του και μετέπειτα σύζυγό του Ναταλία Στεφάνου. Εργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές και κρατικές συλλογές στην Ελλάδα και την Γαλλία. Η τελευταία μεγάλη αναδρομική του έκθεση οργανώθηκε το 2010 στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς.
Διέγραψε μια γονιμότατη πορεία δεκαετιών, τονίζει η Λ. Μενδώνη
Πληροφορούμενη την απώλεια του Νίκου Στεφάνου, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Με οδύνη πληροφορήθηκα την απώλεια του Νίκου Στεφάνου, ενός από τους επιδραστικότερους και πιο πολυσχιδείς σύγχρονους εικαστικούς μας. Εικαστικός -η ιδιότητα αυτή προσέγγιζε καλύτερα από κάθε άλλη τη μεγάλη κληρονομιά που μας καταλείπει. Γιατί ο Νίκος Στεφάνου, στην πολύχρονη τριβή του στην Τέχνη, υπήρξε σπουδαίος ζωγράφος, σκηνογράφος, κεραμίστας, γλύπτης, χαράκτης, αλλά και αντιγραφέας έργων, διασώζοντας εικόνες και ψηφιδωτά από τον Άθω και τη Μονή Δαφνίου.
Με στέρεες σπουδές στο Παρίσι και τη Βιέννη, ο Νίκος Στεφάνου διέγραψε μια γονιμότατη πορεία δεκαετιών ιδιαίτερα στη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος με το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή, αλλά και πάμπολλες ακόμη σκηνές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Κομβική υπήρξε η συμβολή του στη δημιουργία του «Ατελιέ της Καλλιθέας», ενός πρωτοποριακού εργαστηρίου, που εξελίχθηκε σε κύκλο καλλιτεχνών και διανοουμένων, αλλά και βήμα μαθητείας για νεότερες γενιές εικαστικών και μήτρα νέων τάσεων στην Τέχνη. Το να αποτιμήσει κανείς την προσφορά του Νίκου Στεφάνου στη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία είναι έργο πραγματικά δυσχερές, καθώς επηρέασε και συνδιαμόρφωσε, με το ανεξίτηλο στίγμα του, πλείστα πεδία της. Είχα την τύχη και τη χαρά να γνωρίσω τον Νίκο, το 1983, στην αγαπημένη του Τζια. Ήταν η παρέα της Βουρκαριανής, αλλά και της Χώρας, ο Στεφάνου, ο Φασιανός, ο Χάρος, ενίοτε ο Τσαρούχης που μαζί με το Νίκο Δαλαρέττο έφεραν νέο πνεύμα στις Κυκλαδες. Σε προσωπικό επίπεδο, δεν αποχαιρετώ μόνο τον εικαστικό-στοχαστή, αλλά και τον πολύτιμο φίλο, με τον οποίο μας συνέδεε πολύχρονη σχέση φιλίας και εκτίμησης, από την οποία άντλησα, όπως κάθε άνθρωπος που είχε την τύχη να τον γνωρίσει περισσότερο, σημαντικότατες εμπειρίες. Στους οικείους του, τους μαθητές του και τους πάρα πολλούς φίλους του απευθύνω ειλικρινέστατα συλλυπητήρια.
Το ΚΘΒΕ αποχαιρετά τον Νίκο Στεφάνου
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος αποχαιρετά με βαθιά θλίψη τον διακεκριμένο εικαστικό και σκηνογράφο Νίκο Στεφάνου, έναν δημιουργό που συνέδεσε την πορεία του με το Θέατρο, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στον χώρο των εικαστικών τεχνών και της θεατρικής δημιουργίας.
Ο Νίκος Στεφάνου υπήρξε επί σειρά ετών πολύτιμος συνεργάτης του ΚΘΒΕ, προσφέροντας το ταλέντο, την ευαισθησία και τη μοναδική του ματιά σε πλήθος παραστάσεων. Με τη ζωγραφική του, τις σκηνογραφικές και εικαστικές του παρεμβάσεις, συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση μιας αισθητικής που γεφύρωσε το Θέατρο με τις Εικαστικές Τέχνες.
Η πορεία του χαρακτηρίστηκε από συνέπεια, δημιουργικό πάθος και βαθιά αγάπη για την τέχνη και τον άνθρωπο. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του θα θυμούνται πάντα το ήθος, τη σεμνότητα και τη γενναιοδωρία του.
Συνεργασίες με το ΚΘΒΕ
«Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ — Σκηνοθεσία: Μίνως Βολανάκης (1965)
«Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ — Σκηνοθεσία: Μίνως Βολανάκης (1965)
«Οι δανειστές» – «Το κύκνειο άσμα» των Αντόν Τσέχωφ και Αυγούστου Στρίντμπεργκ — Σκηνοθεσία: Θάνος Κωτσόπουλος (1968)
«Ο επισκέπτης» – «Το κενό» – «Η γεμάτη βροχή νύχτα στις έξι του μηνός» των Γιώργου Θέμελη, Ευγένιου Ιονέσκο, Χάρη Ιωαννίδη — Σκηνοθεσία: Σπύρος Α. Ευαγγελάτος (1970)
«Ο βασιλιάς πεθαίνει» του Ευγένιου Ιονέσκο — Σκηνοθεσία: Θάνος Κωτσόπουλος (1970)
«Χάρολντ και Μωντ» του Κόλιν Χίγγινς — Σκηνοθεσία: Ανδρέας Βουτσινάς (1984)
«Ικέτισσες» του Ευριπίδη — Σκηνοθεσία: Κώστας Μπάκας (1985)
«Ο λόφος με το συντριβάνι» του Γιάννη Ρίτσου — Σκηνοθεσία: Πέπη Οικονομοπούλου (1988)
«Αμφιτρύων» του Πλαύτου — Σκηνοθεσία: Πάνος Παπαϊωάννου (1992)
«Ο διθύραμβος του ρόδου» του Άγγελου Σικελιανού — Σκηνοθεσία: Ελένη Τριανταφυλλάκη (1993)
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του.
