Στις 12 Νοεμβρίου 1942, στη Θεσσαλονίκη, ο δόκιμος πυροσβέστης Β’ τάξεως Κωνσταντίνος Πούλιος χάνει τη ζωή του κατά τη διάρκεια επιχείρησης κατάσβεσης πυρκαγιάς σε διώροφο οίκημα. Σε μια περίοδο όπου η χώρα ζει τα δεινά της Κατοχής, εκείνος υπηρετεί σε ένα σώμα που τότε βρισκόταν ακόμη σε διαδικασία συγκρότησης και οργάνωσης. Η απώλειά του καταγράφεται ως η πρώτη επίσημη θυσία πυροσβέστη εν ώρα καθήκοντος στη νεότερη ιστορία του Πυροσβεστικού Σώματος. Η εικόνα του νεαρού δόκιμου που μπαίνει σε φλεγόμενα δωμάτια, με ελάχιστα μέσα προστασίας, με μοναδικό όπλο το θάρρος και το καθήκον, συνοψίζει την ίδια την ουσία της αποστολής των πυροσβεστών. Εκείνων που τρέχουν όταν οι άλλοι απομακρύνονται. Που ρισκάρουν τη ζωή τους όχι για να πάρουν κάτι, αλλά για να σώσουν κάτι: έναν άνθρωπο, μια οικογένεια, ένα σπίτι, μια πόλη. Η πράξη θυσίας του Πούλιου γίνεται σύμβολο. Αναγνωρίζεται επίσημα από το Πυροσβεστικό Σώμα και την Πολιτεία. Και πολλά χρόνια αργότερα, καθιερώνεται η 12η Νοεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης Πεσόντων Πυροσβεστών. […]
0
